منتظرین منصور

یاران مهدی را باید در میان سلاح بردوشان و کفن‏پوشان و جان‏برکفان و مبارزان و سنگرنشینان و خدمتگزاران به این‏انقلاب، و تقویت‏کنندگان سپاه دین، و حرمت‏گزاران به خون و خانواده شهیدان یافت.

نه در ساکتان و بی‏تفاوتان! و نه در رفاه‏زدگان و عافیت‏طلبان.

یا مهدی! کدام «حضور»، چون «غیبتِ» تو، زمان و تاریخ را آکنده است؟!...

حاضرترین حاضران، به گرد پای «حضور غایبانه»ات نمی‏رسند.

ای معنیِ حضور در غیبت! ای مفهومِ غیبتِ حاضر، ای مجمعِ غیب و شهود!

کدام نماز شب است که بی یاد تو بر پاست؟

کدام اشک شوق و سوز دل است که نشان از تو ندارد؟

کدام وصیّت‏نامه شهید است که خالی از اسم عزیز توست؟

مگر می‏شود دعای کمیل و توسّلی بی‏یاد تو سر شود؟

او «وارث» است، وارث دین محمّد و خطسرخ شهادت.

او «قائم» است، ایستاده و استوار و پا برجا، تا جهانی را به قیام حقطلبانه وا دارد.

او «بقیةاللّه» است، یادگاری از خط امامان و ذخیره‏ای از سوی خدا.

او «منصور» است، یاری خدا و نصرت مؤمنین را پشت‏سر دارد و بر جباران پیروز خواهد شد.

او «ثائر» است، انقلابی، برانگیخته و برانگیزنده. او «منتقم» است، خونخواه حادثه کربلا و انتقام گیرنده خون شهیدان و خون سیدالشهدا.

او «صاحب‏الزّمان» و «صاحب‏الامر» است، او «ولی‏عصر» است. زمین و زمان، امر و فرمان در اختیار اوست. «حجت‏اللّه» است و «خلف‏صالح». مهدی امّت است. هدایت یافته‏ای هدایتگر، راه یافته‏ای راهنما.

هم هادی است، هم مهدی، راه‏شناسی خبیر و راهبانی مطمئن و راهنمایی دلسوز.

سلام بر مهدی، انتظار سبز دورانها، آرمان مجسّم عدالتخواهان، چلچراغ روشن شبستان تاریخ، روشنگر زمین و زمان، مردِ برگزیده اعصار، ذخیره جاویدان الهی و نوید بخش صبح در شب انتظار.

 

جوتد محدثی