معلم شهید محمد احمدی

از کودکی ذاکر امام حسین (علیه السلام) و مداح اهل بیت (علیهمالسلام) بود و یکی از تعزیه گردانان حضرت سید الشّهدا در منطقه محسوب می شد.

شهید محمد احمدی فرزند علی محمد در سال 1316 در روستای توره از توابع شهرستان شازند در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود.

او فرزند اول خانواده بود. ذهن سرشار از معرفت و علاقه مند به تحصیل او سبب گردید که ضمن اشتغال به فراگیری درس در امور کشاورزی به پدر کمک کند که بعد از پایان تحصیلات قدیمی (مکتبی) برای امرار معاش به شغل رانندگی با ماشین سنگین مشغول شد. در سال 1340 ازدواج نمود که حاصل این ازدواج 6 فرزند می باشد.

از همان کودکی ذاکر امام حسین (علیه السلام) و مداح اهل بیت (علیهمالسلام) بود و یکی از تعزیه گردانان حضرت سید الشّهدا در منطقه محسوب می شد. اخلاق پسندیده و مهربان از او انسانی دوست داشتنی ساخته بود. با گذشت زمان به شغل رانندگی روی آورد.

با شروع جنگ تحمیلی وظیفه خود دانست که به کمک هموطنان جنگ زده خود در جنوب کشور برود و سهمی در خدمت به مردم و مملکت داشته باشد و به همین دلیل بود که با برادرش به عنوان نیروی مردمی با وسیله شخصی (کامیون) به جنوب اعزام شدند و بعد از چند روزی که در خدمت نیروهای بسیجی برای جابجایی و نقل و انتقال هموطنان آسیب دیده از جنگ بودند با اینکه نیروی رزمی نبودند، چند روز به کسانی که از حجم آتش سنگین بعثی ها متواری بودند؛ کمک می کردند و در تاریخ 19/7/59 در جاده آبادان-ماهشهر به دست نیروهای بعثی اسیر شد.

اسارت او به گفته شاهدان و اسرای در بند همراه با نهایت مقاومت و مردانگی و حمایت از دیگر اسرائی که از سنین کمی برخوردار بودند، همراه بود که این شاخصه ها سبب شد هر از چند گاهی مورد آزار و شکنجه بعثی ها قرار گیرد و از جمله مقاوم ترین اسراء  باشد و در این راه سلامتی خود را به مقدار زیادی از دست داد و نهایتا پس از هشت سال اسارت در تاریخ 4/11/67 با سرافرازی به همراه دیگر عزیزان آزاده به میهن اسلامی بازگشت. اما این بازگشت و خوشحالی دوستداران نظام جمهوری اسلامی و خانواده اش پایدار نبود.

شهید پس از آزادی بیشتر اوقات را به درمان و بستری شدن در بیمارستان گذراند. شهید محمد احمدی پس از آزادی از اسارت و ورود به ایران برای ادامه فعالیت در نهضت سوادآموزی مشغول به کار شد، ولی متاسفانه مشکلات و ناراحتی های ناشی از دوران اسارت روح و جسم او را بیش از اندازه آزرده کرده بود و از لحاظ جسمی مبتلا به ناراحتی قلبی بود که سرانجام قلب پاک او که مورد تنفر سربازان کافر عراقی قرار داشت، نتوانست مقاومت نماید و در تاریخ 25/9/72 از تپش ایستاد. لیکن مقاومت و پایداری او هیچگاه فراموش نشد و نمی شود و درسی ابدی برای تمامی کسانی خواهد شد که طالب آزادگی و اسلام واقعی هستند.

آری شهید محمد احمدی که سالیان زیادی مظلومیت اهل بیت (علیهمالسلام) را با تعزیه خوانی به تصویر می کشید، حال مظلومیت خودش به تصویر کشیده شد و به آرزوی خود که رسیدن به لقای الله آن هم با تن رنج کشیده در راه اسلام بود، رسید و در کنار دیگر شهدای دوران دفاع مقدس در گلزار شهدای توره به خاک سپرده شد. از این اسوه مقاومت و ایثار چهار دختر و دو پسر به یادگار مانده است.