معلم شهیده سهیلا صارمی

با وجود حملات موشکی رژیم بعثی، زمانی که تولد فرزندش را به انتظار نشسته بود، از تدریس به زنان مسجد کارخانه سیمان دورود غافل نشد.

سال 1343، سال شکفتن سهیلا بود، او کودکی اش را در تهران سپری کرد و در نزد مادر با دین مبین و معارف الهی دین آسمانی اسلام آشنا شد. هنوز نوجوانی بیش نبود که در کنار دیگر مردان و زنان انقلابی به مبارزه علیه ظلم برخاست و ضمن آن از آموختن نیز غافل نشد. بعد از اخذ مدرک دیپلم به عنوان آموزشیار نهضت سوادآموزی به کار مشغول گشت و همراه همسرش به لرستان رفت؛ با وجود حملات موشکی رژیم بعثی، زمانی که تولد فرزندش را به انتظار نشسته بود، از تدریس به زنان مسجد کارخانه سیمان دورود غافل نشد. روز شانزدهم آذر ماه سال 1365 بود، که سهیلا تصمیم گرفت به تهران بازگردد تا دیداری با خانواده داشته باشد، قبل از حرکت به کلاس درسش رفت؛ اما خداوند طالب دیدارش بود و او را در سن 22 سالگی از مسجد کارخانه سیمان روانه دیار نور گرداند. در این سفر آسمانی 26 بانوی پارسا از نو سوادانش به همراه طفلی که در بطن داشت او را همراهی کردند.

زنان فداکار ایرانی در طول هشت سال دفاع مقدس، بارها چونان «ام وهب» در معرکه ی کربلای ایران حماسه آفریدند. تشویق ها و ترغیب های شیر زنان در پشت جبهه، عامل اصلی در گرما بخشیدن به حال و هوای جبهه های حق علیه باطل بود، که در برخی از وصیت نامه شهدای گرانقدر در هنگام وصیت به مادران خویش نمودار شده است.

هیجان و تشویق های زایدالوصفی که بانوان در هنگام پوشیدن لباس رزم بر اندام رشید فرزندان و همسران فداکار خویش داشتند، در هیچ جای دنیا و انقلابات دیگر کشورها مثل و مانند نداشته و نخواهد داشت.

حرکت شجاعانه آنها، در روحیه بخشیدن به مبارزان اسلام مؤثر واقع شده، اوج روحیه بخشی (مادران و همسران رزمندگان و شهدا) در قبل از عملیات و بخصوص هنگام نوشتن وصیت نامه، تبلور و درخشندگی یافته است.

همین شور و اشتیاق در بانوان ایرانی است در کلام امام (ره) از آن به عنوان نیروی مضاعفی، یاد شده که باعث تقویت روحیه مردان در عرصه دفاع مقدس می گردیده است. عاملی که نقش آن باعث موفقیت های بسیار بزرگی در طول جنگ شده است. بسیاری از پیروزی های رزمندگان اسلام در جبهه ها، مرهون اقدام ارزنده یعنی آفرینش روحیه مقاومت توسط فرزندان و همسران بوده که باعث بی باکی، جسارت وشجاعت آنها در جبهه های جنگ می شده است. حضور مؤثر و متعهدانه بانوان ایرانی در عرصه های مختلف نظام در طول دفاع مقدس، به نحو چشمگیر حتی در برخی زمینه ها، مؤثرتر از مردان انجام گرفته است و فرمایش امامراحل، گویای صدق این ادعاست:
« ما بسیاری از موفقیت های را مرهون خدمت های شما بانوان می دانیم. شما هستید که علاوه بر آنکه خودتان فعالیت می کنید، فعالیت را در مردها مضاعف می کنید... و شما ـ بحمدالله ـ زحمت کشیدید، رنج بردید و در همه مراحل پایداری کردید و بانوان ایران در همه جا فعالیت کردند. چه فعالیت های فرهنگی و چه فعالیت های اقتصادی ... و قشر کثیری در فرهنگ و ادب و علم و هنر ... بانوان ایران، جان شان را، جوانان شان را، وقت شان را وقف اسلام کردند و اسلام را به اینجا رساندند ....»

بانوان ما باید آگاه باشند که هنر متعهدانه، ذوق و خلاقیت توأم با ارزش، گام عملی با نیتی الهی در وجود آنها مورد نیاز است تا در پرتو آن، فرهنگ ارزشمند دفاع مقدس در دل و جان کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی مردان و همسران آنها باقی بماند. آنان می بایست نصیحت امام را جهت حضوری همیشگی در صحنه مد نظر داشته باشند:

« مطمئن باشید که تا شماها (بانوان) در صحنه هستید و جوان تربیت می کنید، این اسلام به پیش می رود... »