یادی از آن روزها

سید موسی بلادیان دبیر کانون مدارس اسلامی استان خوزستان

بعد از پیروزی انقلاب مسئولیت مراکز تربیت‌معلم اهواز را بر عهده داشتم. یازدهم اسفند سال 1358 بود که طبق دعوت شهید رجایی وزیر وقت آموزش‌وپرورش در دفتر کارش حاضر شدم. قبل از این تاریخ سید محمد کیاوش که انسان مؤمن، انقلابی و ساده‌زیستی بود مسئولیت آموزش‌وپرورش خوزستان را بر عهده داشت.

حدود ساعت ده صبح طبق برنامه خدمت ایشان رسیدم. حدود سه ساعت دیدار آن مرد الهی برای این حقیر سراپا تقصیر توفیق بزرگی بود. آنچه می­توانم از آن ملاقات بسیار مهم یاد کنم سادگی، متانت، تقوای الهی، عقیده و ایمان راسخ آن مرد محبوب بود. شهید رجایی فرمودند که شما از این تاریخ به مدیر کلی آموزش‌وپرورش خوزستان منصوب می­شوید و ضرورت هست که اهتمام به مسائل تربیتی، اخلاق اسلامی، تواضع و خویشتن‌داری در مقابل برخوردهای نامناسب مراجع داشته باشید. شما باید بیش از نیمی از وقت خود را به تربیت، اخلاق و اصلاح دانش ­آموزان و معلمان بپردازید؛ امور مربوط به مسائل اداری؛ مثل حقوق، سازماندهی، برنامه‌ریزی، نظارت بر امور کارکنان و ... نباید موجب کم ­توجهی به امور تربیتی شود. به سفارش‌های این مرد الهی با دقت بسیار گوش دادم و یادداشت برداشتم.

هنوز وقت نماز فرانرسیده بود که این مرد الهی که پوششی بسیار ساده داشت مشغول اقامه نماز مستحبی شد و بعد از اذان با اجازه ایشان نماز ظهر و عصر را به آن شهید عالی‌قدر اقتدا کردم. نهار هم مهمان ایشان بودم که شامل آب دوغ خیار و نان سنگک بود. بعد از جلسه خدمت معاون و مشاور ایشان؛ مرحوم شهید سید کاظم موسوی رسیدم که ایشان هم انسان فوق ­العاده ساده‌زیست و اخلاق‌مداری بود.

در آن زمان علی‌رغم کمبودها و کاستی­های فراوان مردم شاهد تبعیضات، مال‌اندوزی‌های فراوان و زندگی اشرافی امروزی مدیران نبودند! کارکنان ازنظر حقوق پایان ماه تفاوت چندانی با مدیران مافوق نداشتند! اضافه­ کاری، حق مأموریت و پاداش آن‌چنان‌که امروز مرسوم است جایگاهی نداشت! در سال­های جنگ تحمیلی بسیاری از مدیران و کارکنان دولت علاوه بر اینکه داوطلبانه در دفاع مقدس افتخار حضور پیدا می­کردند حتی سکه ­هایی که به‌عنوان عیدی نوروزی به آنان تعلق می­گرفت باافتخار فراوان برای کمک به جبهه­ تقدیم می­نمودند! متأسفانه وضعیت امروز در بسیاری از موارد تشابهی با آن روزها ندارد و غالب مسئولان عادت کرده­اند که زندگی اشرافی داشته باشند! محل کارشان با هزینه ­های زیاد که از حلقوم ملت مظلوم گرفته می­شود هرازچندگاه تجملاتی ­تر شود! مسئولان بالای دولتی و حتی نمایندگان مجلس هم بیشتر سرگرم شعار دادن هستند! حقوق نجومی و دو تابعیتی­ها و رانت­خواری و رشوه هم تیشه به ریشه انقلاب می­زند! مشکلات و نگرانی­هایی که بعضاً مطرح‌شده وضعیت آموزش‌وپرورش دیروز را به بوته فراموشی سپرده است. اکنون دیگر وزرای ما فاصله زیادی با شهید رجایی دارند و مسئله تربیت و فعالان عرصه تعلیم و تربیت کمتر مشابه زمان آن شهید عالی‌قدر را نظاره‌گرند! البته برخلاف دوران ستم‌شاهی که همۀ ثروت­های کشور در اختیار شاه و خانواده­اش بود و وقتی از مشکلات سخن گفته می­شد پاسخ این بود که کار از بالا خراب است.

امروز در رأس نظام، انسانی الهی‌گونه نظاره ­گر وضع موجود است که خود در زندگی، انسان را به یاد حیات پربرکت مولا امیرالمؤمنین(ع) می‌اندازد؛ اما بعد از ایشان مشکلات، خود را نشان می­دهد.

سخن آخر اینکه، ‌ای کاش! مسئولان سبک زندگی امام خامنه­ ای را نظاره‌گر شوند تا بازهم شاهد مدیرانی مثل شهید رجایی و باهنر باشیم.